GOED. En met U?
Assemblages, mixed media en sculpturen van
Els Bijnens
Maarten Ceulemans
Zjos Meyvis
Het virus waart nog rond en voor velen is deze pandemie een nachtmerrie. Maar voor sommigen is het een zegen.
Kunstenaars , muzikanten en andere creatievelingen hebben in de stilte van hun atelier of studio kunnen werken aan verrassend nieuw werk.
Het wordt dringend tijd dat we dat kunnen zien , horen, voelen, ruiken, ...
Voel u welkom om het verstillende werk van deze 3 rasartiesten te komen bewonderen.
28 februari - 28 maart 2021
vrijdag t.e.m. zondag
14:00 - 18:00 u.
of op afspraak
Els Bijnens
(1963) woont en werkt in Genk en Zutendaal
Ze sleutelt aan een artistiek oeuvre dat ondertussen kenmerkend is door haar eigen signatuur.
In haar praktijk laveert Els Bijnens tussen de verschillende media; altijd met een grote gevoeligheid voor texturen, natuurlijke kleuren en materialen en oog voor het spanningsveld tussen figuratie en abstractie.
Haar meest recente reeks bestaat uit een twintigtal doeken met het aura van een oud artefact waar je zorg voor wil dragen. De doeken zijn assemblages van verscheurde, gerecycleerde doeken en bevatten sporen van hun vorig bestaan.
Els Bijnens recupereert dingen én verhalen.
Deze recuperatie is een ideologische handeling want ze ontspruit uit de overtuiging om zorg te dragen voor datgene wat reeds is.
Op die manier zijn deze werken een ode aan het perifere, zogenaamde minderwaardige, het niet productieve of simpelweg de schijnbaar vanzelfsprekende dingen in het leven zoals een zonsopgang, een verfspat of een uitstekend draadje.
Het werk dat diende als basis voor de kunstprent die alle ambtenaren van de Stad Genk ter gelegenheid van het eindejaar cadeau kregen hangt ook in deze tentoonstelling.
Het is uitgepuurde eenvoud die een bijzondere spanning weet op te roepen.
Maarten Ceulemans
(1983 Leuven) woont en werkt te Betekom
De eerste jaren na zijn studies, bouwde Maarten beelden op in klei of was. Gaandeweg ontwikkelde hij een fascinatie voor het ‘afbouwen’ van een beeld, in hout. Voor zijn houtsculpturen haalt hij het overbodige weg, het lijkt een tegengestelde handeling.
Hij boetseert nog steeds in klei of was, voornamelijk als voorstudie voor zijn houtsculpturen of voor bronzen sculpturen.
Maartens werk is figuratief, al flirt hij in zijn werk vaak met abstractie. Hij laat zich inspireren door mens, dier en natuur. Zijn werk gaat echter verder dan een nabootsing van de realiteit. Het proces of de beleving van het kappen en snijden leidt vaak tot nieuwe inzichten, die hij toevoegt aan zijn sculpturen. Hij speelt met contrasten: gedetailleerd vs. schetsmatig, ruw vs. zacht, toegankelijk vs. verhuld, voltooid vs. onvoltooid. Zo prikkelt hij de verbeelding van de toeschouwer en nodigt hij uit tot een veelheid aan interpretaties. Zijn werk heeft meerdere betekenislagen.
Zjos Meyvis
(1950 Kruibeke) woont en werkt in Hemiksem.
Van artistieke duizendpoot Zjos Meyvis prensenteren we enkele
van zijn landschappelijke beeldhouwwerken. Ze lijken stuk voor stuk besloten hofstedes op het platteland, homogene biotopen. Op het eerste gezicht vertrouwd, maar bevreemdend voor wie beter kijkt. In feite bevatten ze een mind-map voor een diverse universaliteit.
De Erven zijn ruraal. Niet typisch Vlaams maar eerder zuiders. Het is niet moeilijk om zich de Erven voor te stellen in een ruimer landschap dat zindert van natuurlijkheid. De Erven zijn geografisch georiënteerd. Ze situeren zich ‘ergens’, bijvoorbeeld bovenop een rots, op een helling of langs een beek. Toch zijn ze geen schaalmodel van een realistische setting. Ze ontsnappen aan elke vorm van lokale territorialiteit, er is geen grens, geen beperkende horizon. De Erven van Meyvis bevatten iets universeels. Ze belichamen een archetype, een uitgezuiverde oervorm van bestaan, een frame waarop elke vorm van ‘er te zijn’ zich kan enten.
De architectuur van de Erven wordt gekenmerkt door gave vlakken en volumes. Ze wordt niet geconditioneerd door concrete ruimtes. Integendeel, de Erven geven uiting aan een ruimere, immateriële wereld. De Erven baden in een ‘state of mind’ ver voorbij het monoculturele en etnocentrische van het platteland. Wat een besloten locus lijkt, is in feite een mentale ruimte die het lokale ver overstijgt. Meyvis toont door de architectuur van zijn Erven de eigenaardige schoonheid van een conceptueel universum. (naar Johan Rottiers)
